Weer moeten sluiten
Op maandagavond 14 december heb ik voorlopig mijn laatste massage gegeven. Het weekend ervoor had ik er nauwelijks rekening mee gehouden dat ik misschien weer helemaal zou moeten sluiten. Maar maandag gonsde het aan alle kanten en werd het diezelfde avond ook duidelijk. Er zouden nog strengere maatregelen ingaan vanwege het hoge aantal positieve pcr-tests. Ik werd er wel even verdrietig van. Niet alleen omdat ik niet meer datgene mag uitoefenen, wat ik zo graag doe en zo veel zingeving van ervaar. Of omdat ik er inkomen mee verlies. Juist de afgelopen maanden heb ik ervaren dat ik niet alleen maar massages geef. Maar ook een luisterend oor bied, echte verbinding en tijd neem voor mensen hun verhaal, wat nog amper lijkt te gebeuren in het snelle dagelijkse leven.
Meer dan luxe
Hoewel voor veel mensen een massage ondergaan een luxe lijkt, betekent het voor veel bekenden van mijn praktijk zo veel meer. Ik vind het super lief en mooi als mensen aangeven dat ze niet komen voor zo maar een massage, maar voor mij en de manier waarop ik mensen behandel en hen zie. Ik masseer altijd het aantal minuten dat geboekt is. Daarnaast heb ik (meestal) de ruimte waarin mensen kunnen aangeven hoe ze erbij zitten, waar ze tegenaan lopen om voor even een echte verbinding aan te gaan. Dus mijn sessies kunnen zo een half uur uitlopen, waar ik helemaal ok mee ben en het ook erg belangrijk vind dat ik die mogelijkheid heb. Dat is ook wel het mooie van het hebben van mijn eigen toko ?
In liefde en verbinding
In mijn beleving wil ieder mens in meer of mindere mate gezien en gehoord worden. Is ieder mens op zoek naar verbinding, liefde. Mijn ervaring is dat dat meestal niet de prioriteit heeft in onze maatschappij. We zeggen vaak wel dat dat ons drijft, maar in de praktijk is dat toch de hypotheek die betaald moet worden. Of denken we allerlei verplichtingen te hebben of verwachtingen waar we denken aan te moeten voldoen. Moeten er spullen gekocht worden of heeft de baas nieuwe deadlines gesteld…
Ik hoef, denk ik niet te vertellen dat de maatschappij al zo hard gaat of hard is, maar ik geloof echt dat ons hart daaronder te lijden heeft. Onze verbinding van mens tot mens. Het gezien en gehoord worden door elkaar. Als ik bijvoorbeeld mijn mooiste herinneringen oproep, zijn dat toch altijd momenten waarin ik echt in verbinding was met andere mensen. Of dat ik een doel had behaald dat me voldoening gaf en iets betekende voor mij of anderen.
Allemaal mensen, allemaal kaders
In mijn beleving lijkt dit de afgelopen maanden behoorlijk te zijn uitvergroot. Iedereen in mijn praktijk ondervind wel iets van de hele Corona crisis. En wie is dan ‘iedereen’? Er komen zo veel verschillende type mensen bij me. Ik vind het echt super leuk om met iedereen in verbinding te komen en zo veel verschillende zienswijzen te ontmoeten. Ook is het bijzonder te merken dat veel mensen, ikzelf niet uitgezonderd, denken dat we de enigen zijn met dergelijke zorgen. Het kan troostend zijn om te weten dat je niet de enige bent.
Sommige mensen die voor een massage komen, komen puur en alleen voor de ontspanning. Ze hoeven niet per se te praten, maar willen vooral zijn en het hoofd leeg maken.
Maar ik zie ook veel mensen met een burn-out of die ertegenaan zitten. Voor deze mensen is het heel fijn om, naast te kunnen uiten wat er in hen omgaat, weer in het lichaam te zakken. Een beetje contact te kunnen maken met hun gevoel, al was het maar puur fysiek. In het leven van deze mensen speelt meestal genoeg en dan komt Corona er nog bovenop.
Ik heb veel singles in mijn praktijk, van alle leeftijden. En velen van hen ervaren eenzaamheid en huidhonger. Niet kunnen daten, alleen thuis zitten en een aantal durft familie of vrienden niet te knuffelen, terwijl ze wel die behoefte ervaren. Toen ik sommige van hen masseerde na de 1e lockdown, zijn er behoorlijk wat tranen gevloeid, omdat de aanraking zo heftig binnen kwam.
Er komen regelmatig dames bij me voor een zwangerschapsmassage en naast dat een zwangerschap op zich al spannend kan zijn, zijn er ook zorgen over de kraamtijd. Of vinden vrouwen het erg jammer dat ze de bezoeken aan de verloskundige of ziekenhuis niet kunnen delen met hun partner. Sommige maken zich zorgen in wat voor wereld de kleine gaat opgroeien. Moeten ze straks bang zijn om opa en oma een knuffel te geven? Of zal het voor de kleintjes helemaal normaal zijn om afstand te houden van anderen en gedeeltelijk bedekte gezichten te zien?
Maskers
Er komen mensen bij me die zich weer op een andere manier alleen voelen en veel stress ervaren. Mensen die onenigheid hebben met hun naasten, omdat ze net een andere visie hebben en zich niet meer uit durven spreken. Die juist overheden en farmaceutische bedrijven wantrouwen. Die zich zorgen maken over macht en controle en dat de vrijheid die we ooit kenden niet meer zal terugkomen. Deze mensen zetten bij mij hun masker af, voelen zich gehoord en gezien en mogen helemaal voelen dat ook zij er mogen zijn met alles wat ze in zich dragen.
Ook sommige mensen die leiden aan depressiviteit is een masker niet onbekend. Ze laten liever niet zien hoe het echt met ze gaat. Vaak ook bang om veroordeeld te worden, als zwak gezien te worden, te negatief of dat ze het allemaal niet goed zouden zien. Vaak zien ze een professional om mee te praten. Maar de liefdevolle aandacht en aanrakingen maken dat ze zich eventjes volledig gezien voelen en hun pantser voor even mogen laten smelten.
Zorgen en zorg
Ik zie ondernemers die eerder een bloeiende onderneming hadden, maar nu zorgen hebben over hun bedrijf. Ze kunnen hun maandelijkse huur en personeel bijna niet meer betalen en keren zichzelf al tijden nauwelijks nog een salaris uit. Vooral het onzekere perspectief en ook het hoge verantwoordelijkheidsgevoel geeft veel stress.
Veel mensen die mij me komen werken in de zorg. Velen ervaren dat er zo veel van ze gevraagd wordt en niet pas sinds de afgelopen 9 maanden, maar al jaren. Geven hart en ziel, met de weinige mogelijkheden die ze soms hebben en alle bureaucratie eromheen. Ik vind het super fijn om hen dan even helemaal in de watten te leggen, dat er voor hen even goed gezorgd wordt.
En ja, inmiddels heb ik ook mensen gemasseerd die corona hebben gehad. Ook zij hebben een verhaal waarin ze geschrokken zijn, angst hebben ervaren voor ziekenhuisopname of zelfs erger en voelden zich soms ook niet serieus genomen hierin. Ook hiervoor is alle ruimte om te delen, maar ook weer letterlijk ruimte te ervaren in het borstgebied tijdens en na de massage. Weer contact kunnen maken met de rest van het lichaam en de aandacht te verplaatsen naar plekken in het lichaam die wel prettig aanvoelen.
Niet alleen kommer en kwel
Niet iedereen ervaart deze periode als heftig, gelukkig maar. Er zijn veel mooie, hartgedragen initiatieven deze tijd. En voor velen gaat het allemaal zoals het gaat en zien sommigen er ook de voordelen van in. Minder reistijd en meer tijd voor jonge, opgroeiende kinderen. Wat in eerste instantie misschien minder leuk lijkt, maar toch beter is om er bijtijds achter te komen is dat een baan niet meer blijkt te passen, als alles eromheen wegvalt. Of een partner die het toch niet blijkt te zijn. Nee, het is absoluut niet leuk en het betekent dat je er toch iets mee moet. Maar misschien beter nu, dan het maar laten sudderen, totdat het echt niet meer leuk is. Er is nu meer tijd voor bezinning, in jezelf keren. Wat wil je in het leven? Hoe zou jouw ideale leven eruit zien? Zou het haalbaar zijn? Wat moet je daarvoor doen? Welke overtuigingen houden je tegen? Ik zie veel leuke zoektochten ontstaan. Uiteindelijk is elke crisis ook een kans om te groeien.
Zonder oordeel is licht of donker licht of donker
In mijn ruimte is geen onderwerp te gek of taboe. Alles mag er zijn. Licht en donker. Alles zit in de mens, alleen waar we zelf een negatief oordeel op plakken, dat mag er vaak niet zijn. Mag niet doorvoelt worden. En juist dat zet zich vast in het lichaam. Tijdens de sessies is er ruimte voor rust, overvloed, verbinding van mens tot mens. Het voelen en ervaren van de universele liefde die in ieder mens zit. Waar in het dagelijks leven vaak het hoofd de boventoon voert, gevoed door angst, schaarste, stress, competitie, overleving en ziekte.
En hoe bijzonder dat dit in het Nu zo ontzettend uitvergroot wordt. Ik heb het gevoel dat veel er niet mag zijn. Dat er inmiddels veel mensen zijn die tegenover elkaar komen te staan en elkaar proberen te overtuigen en te overschreeuwen i.p.v. echt naar elkaar te luisteren. Die zich niet meer in een ander kunnen verplaatsen. Waarom doet diegene wat hij doet? Waarom doe jij wat je doet? Kunnen we het nog opbrengen om naar elkaar te luisteren, zonder direct te oordelen? Luister jij naar jouw binnenste en kan je dan ook echt horen wat er gezegd wordt en voorbij het oordeel te kijken?
De buitenwereld als spiegel van de binnenwereld
Ieder mens wil gezien worden. Maar het begint vooral bij het zien van jezelf met al je verdriet, pijn, vreugde, liefde, jaloezie, boosheid en al het andere wat ons mens maakt, zonder oordeel. In liefde. In mijn beleving is alles wat in de buitenwereld gebeurt en jou in jouw binnenwereld raakt, alleen maar een spiegel. Wat is er in jou dat zo geraakt wordt? Wat is dat dat nog niet gezien of gevoeld mag worden? Kun je zien dat een ander ergens anders net zo goed in geraakt wordt? En dat dat op zich niet beter of slechter is?
Een hele mooie oefening die ik vaak tegenkom in Tantratrainingen en die ik ook meeneem in het Massage & Mindfulness Traject, is het écht zien van elkaar. Misschien vind je het leuk of interessant om het ook eens te proberen met je partner, een vriend of vriendin of zo maar iemand die je tegenkomt (al kan dat best spannend zijn? ).
Oefening in zien van de ander
Ga tegen over elkaar staan en sluit je ogen. Voel je voeten op de grond, volg je ademhaling en voel wat er op dit moment in je leeft. Als je helemaal in contact bent met je lichaam en gevoel, kijk dan de ander aan. Zeg niks, kijk elkaar in de ogen en voel wat dat met je doet. Merk je dat het ongemakkelijk wordt? Erken dit dan vooral naar jezelf, voel erdoorheen, blijf ademen, knipper een keer met je ogen, maar keer steeds weer terug naar het oogcontact. Zie de ander, zie de mens achter die ogen. De mens met al zijn of haar innerlijke gevechten, overtuigingen, verlangens en dromen. Voel de diepe verbinding met elkaar. Als het voor je gevoel genoeg is geweest, dan kun je een korte knikje en een glimlach geven en het Namaste gebaar maken. Voel nog even in jezelf na wat de oefening met je gedaan heeft en daarna zou je met elkaar kunnen delen hoe het was.
Hartcontact
Op deze 22e december van dit gekke jaar 2020 wens ik je alvast hele mooie en liefdevolle feestdagen, vanuit liefde, zonder angst. En voor het nieuwe jaar wens ik je het volgende toe:
Hou van jezelf, zorg goed voor jezelf en luister naar je lichaam, je hart en luister dan met een open hart naar een ander. Blijf mens met hoofd en hart in verbinding. Samen komen we er wel, maar in mijn beleving bereiken we dat eerder door te luisteren en te spreken met ons hart. Maak er contact mee en met die van elkaar! Hopelijk mag ik weer masseren na 19 januari en kan ik weer helemaal in verbinding staan met jou. Ik kan niet wachten, jij? Maak anders alvast een afspraak voor na 19 januari!
Heel veel liefs,
Ellen
0 Reacties